Kiedy i jak można zbudować studnię chłonną ?

Podczas uzdatniania wody wytwarzane są tzw. popłuczyny. Jest to woda zużyta na wypłukanie i regenerację filtrów.

Popłuczyny odprowadza się do kanalizacji zbiorczej lub systemu przydomowego, np. szamba. Dobrym rozwiązaniem jest wykonanie studzienki chłonnej. To szczególnie opłacalne przy odżelaziaczach, na wypłukanie których potrzeba stosunkowo najwięcej wody.

Studnia chłonna jest bardzo dobrym rozwiązaniem, kiedy pod gruntem nieprzepuszczalnym (np. ił, glina), znajduje się warstwa gruntu przepuszczalnego (piasek, żwir).

Zgodnie z prawem: „W razie braku możliwości przyłączenia do sieci kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, dopuszcza się odprowadzanie wód opadowych na własny teren nieutwardzony, do dołów chłonnych lub do zbiorników retencyjnych.” Dz.U. 2002 nr 75 poz. 690, Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Rozdz. 5, §28.2

Studnia powinna mieć średnicę 1 m, a powierzchnię wsiąkania – 1 m² / 1 mieszkańca.
Woda powinna wypływać ze studni nie tylko przez dno, ale także przez ścianki boczne.

.

.

Odległość :

• od wód gruntowych musi wynosić minimum 1,5 m
• od ujęcia wody – minimum 30 m
• od granicy działki i drogi – minimum 2 m

.

 .

.

Jeżeli na terenie nieruchomości znajduje się też studnia wodociągowa, trzeba pamiętać, by studnia chłonna była posadowiona niżej.

Przepisy dotyczące położenia studni chłonnej mówią, że powinna znajdować się w odległości 3 m (2 m) od granicy działki i 30 m od studni wodociągowej – dotyczy to jednak studni odbierających ścieki sanitarne. W przypadku wody deszczowej lub pochodzącej z drenażu, czy stacji uzdatniania wody, wymagania nie są aż tak surowe.